مادرانه

این صفحه متعلق به توست   آرتین عزیزم سلام   امروز خورشید یه جوره دیگه ای داره نگاهت میکنه، یادش اومده که سه سال پیش وقتی داشته از پشت کوه میومده بیرون انقدر نور زمین زیاد بوده که نمی دونسته اون داره زمینو روشن میکنه یا این زمینِ که داره دنیا رو نورانی میکنه (آخه یه نوری داشته از سمت زمین چشماشو اذیت میکرده)، یواش یواش وقتی دستشو از روی صورتش بر میداره، به زوره عینک دودی و با کلی دردسر متوجه میشه که، بعععله ..... درست حدس زدی منشأ این نور یه پسر بچه خوشگل مامانیه که تازه پاشو گذاشته توو این دنیا... حالا بعد از سه سال خورشید با مرور خاطراتش لبخندی می زنه و بلن...